الف ، لام ، میم   * این است کتابی که در (حقانیت) آن هیچ تردیدی نیست (و) مایه هدایت تقوا پیشگان است * آنان که به غیبت ایمان می آورند ونماز رابر پا می دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم ، انفاق می کنند .

ازامام صادق (ع) درباره ی این آیه پرسیدند حضرت پاسخ دادند

متقیان شیعیان علی(ع) هستند وغیبت همان حجت (غایب) است وشاهد آن فرموده خدای تعالی است و (کافران) گویند چرا آیتی از پروردگارش بر او نازل نمی شود پس بگو همانا غیبت مخصوص خداست پس منتظر باشید که ما نیز از منتظران هستیم

ارتباط دائمی با امام     

یَا ایُهَا الذِینَ آمَنُوا إصبِرُوا  وَ صَابرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا الله لَعَلَّکُم تُفلِحُون.[1]

ای کسانی که ایمان آوردید ، صبرکنید و ایستادگی ورزید ومرزها را نگهبانی کنید و از خدا پروا نمایید امید است که رستگار شوید.

امام باقر (ع) درباره ی این آیه  فرمودند :

صبر کنید بر ادای فرایض و با دشمنتان پایداری کنید و با امامتان  (که انتظارش را می کشید) مرابطه[2] نمایید.[3]

نماز جماعت پیروان ادیان     

و إن مِن أهلِ الکِتاب الا لِیُومِنَنَّ بِهِ قَبلَ مَوتِهِ وَ یَومَ القِیامَه یَکُونُ عَلَیهِم شَهِیدا. (سوره نسا (4) آیه 159.)

و از اهل کتاب ،کسی نیست مگر آنکه حتما پیش از مرگ خود به او ایمان می آورد و روز قیامت (عیسی نیز) برآنان شاهد خواهد بود.

شهربن حوشب نقل می کند که روزی حجاج از او می پرسد : ( ای شهر) آیه ای در کتاب خدا هست که در آن در مانده ام.

گفتم : ای امیر کدام آیه است ؟

گفت : فرموده خداوند : وهیچ کس از اهل کتاب نیست جز آنکه پیش از مرگ به وی ایمان خواهد آورد به خدا سوگند ، من دستور می دهم یهودی و نصرانی را گردن می زنند ، سپس چشم بر او می دوزم و نمی بینم لبهایش را حرکت دهد تا اینکه بی حرکت گردد؟

گفتم : خداوند حال امیر را اصلاح نماید ، چنان که تاویل کرده ای نیست. گفتم : همانا عیسی (ع) پیش از روز قیامت به دنیا فرود می آید ، و اهل هیچ آیین یهودی و غیر آن (نصرانی) باقی نماند ، مگر آنکه پیش از مردنش به او ایمان اورد ، و پشت حضرت مهدی (ع) نماز می گذارد.

گفت : وای بر تو ... این را از کجا می گویی و از کجا آورده ای ؟ گفتم : این را محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (ع) برایم حدیث فرمودند.

گفت: به خدا سوگند ، آن را  از چشمه زلالی اخذ کرده ای..[4]

پایان شادی نافرمانان     

فَلَمَّا نَسُوا مَا ذَکِّرُوا بِه فَتَحنَا عَلَیهِم أبواابَ کُلِّ شَیءٍ حَتّی إذا فَرِحُوا بِمَا اوُتُوا أَخَذنَاهُم بَغتَهً فَإذَا هُم مُبلِسُون.

پس ، چون آنچه را که بدان پند داده شده بودند ، فراموش کردند ، درهای هر چیزی ( از نعمتها ) را بر آنان گشودیم. تا هنگامی که به آنچه داده شده بودند، شاد گردیدند : ناگهان (گریبان) آنان را گرفتیم، و یکباره نومید شدند.

از امام باقر (ع) در مورد این آیه می پرسند ؛ حضرت پاسخ  می دهند:

 اینکه فرمودند:

« پس چون آنچه به ایشان تذکر داده شده بود همه را فراموش کردند » یعنی : پس چون ولایت حضرت علی (ع) را ترک گفتند و حال آنکه به آن مامور شده بودند ؛ « ابواب همه چیز را بر آنها گشودیم » یعنی: دولتشان در دنیا و آنچه بر ایشان در آن گسترده شده است و اما اینکه فرموده « تا آنگاه که به آنچه عطا شدند ، شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را (به کیفر اعمالشان) گرفتارکردیم و در آن هنگام خوار و نا امید شدند »

منظور از آن قیام حضرت قائم (ع) است، به طوری که گویی هیچ گاه سلطه و حکومتی بر ایشان نبوده ، و این است که فرموده : « ناگهان ( گریبان آنان را گرفتیم خار و یکباره نومید شدند) » آخر این آیه بر حضرت محمد (ص) نازل گشت : « پس ریشه ی قومی که ستم پیشه بودند کنده شد و ستایش خدای را که پروردگار عالمیان است. »

یاورانی از قوم موسی     

و مِن قَومِ مُوسی أُمَّهٌ یَهدُونَ بِالحَقِّ وَ بِهِ یَعدِلُون.

و از میان قوم موسی، جماعتی هستند که به حق راهنمایی می کنند و به حق داوری می نمایند .

امام صادق (ع)  فرمودند:

هر گاه قائم ال محمد (ص) به پا خیزد ، از پشت کعبه بیست و هفت مرد را بیرون می آورد . پانزده تن از قوم موسی آنان که به حق قضاوت نموده و به آن باز می گردند و هفت تن از اصحاب کهف ، و یوشع وصی حضرت موسی ، و مومن آل فرعون، و سلمان فارسی، و ابودجانه ی انصاری، و مالک اشتر.[5]

ناخوشایندی کفار و مشرکان     

هُوَ الَّذِی أَرسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی وَ دِینِ الحَقِّ لِیُظهِرَهُ عَلَی الذِینَ کُلِّهِ وَ لَو کَرِهَ المُشرِکُون.

او کسی است که پیامبرش را به هدایت و دین درست فرستاد تا آن را بر هر چه دین است ، پیروز گرداند : هر چند مشرکان خوش نداشته باشند.

امام ششم (ع) درباره ی این آیه فرمودند :

به خدا سوگند تأویل آن هنوز نازل نشده و تأویل آن نازل نخواهد شد تا اینکه قائم (ع) خروج نماید : پس چون قائم (ع) خروج کند هیچ کافر به خدای عظیم و هیچ مشرک به امامت باقی نماند مگر اینکه خروج او را اکراه دارد : تا جایی که اگر کافر یا مشرکی در دل سنگی (مخفی) باشد ، آن سنگ (به زبان آمده و) خواهد گفت : ای مومن در شکم من کافری هست ، مرا بشکن و او را به قتل رسان. [6]

یادگار همیشه جاوید خدا

بَقِیَّتُ الله خَیرٌ لَکُم إن کُنتُم مُومِنِین.

باقیمانده (یادگار) خداوند برای شما بهتر است، اگر که ایمان آورده باشید.

به امام پنجم (ع) عرض شد : آیا به قائم (ع) با عنوان امیرالمؤمنین سلام کنیم ؟  حضرت فرمودند:

نه، این نام را خداوند بر امیرالمومنین علی (ع) قرار داده و هیچ کس -  چه قبل از ایشان و چه پس از آن حضرت –  به این نام خوانده نمی شود ، مگر اینکه کافر باشد .

به حضرت عرضه داشتند : پس چگونه به ایشان سلام کنیم ؟

فرمودند : بگویید :

السلام علیک یا بقیت الله.

و سپس آیه فوق را تلاوت فرمودند.[7]

امر خدا رسید

اَتی اَمرُاللهِ فَلا تَستَعجِلُوهُ سُبحَانَهُ وَ تَعَالَی عَمَّا یُشرِکُون.

 (هان) امر خدا در رسید ، پس در آن شتاب می کنید . او منزه و فراتر است از آنچه (با وی) شریک می سازند.

امام صادق(ع) فرمودند: نخستین کسی که با قائم (ع) بیعت می کند ، جبرئیل است که به صورت پرنده ی سفیدی نازل می شود و با آن حضرت بیعت می نماید . سپس یک پای بر بیت الله الحرام و پای دیگر بر بیت المقدس می گذارد ، آنگاه با صدای فصیح بلیغی که همه ی خلایق می شنوند فریاد خواهد زد:

امر الهی آمد پس آن را زود مشمارید.[8]

ما هم بر می گردیم     

عَسَی رَبکُم أن یَرحَمَکُم وَ إن عُدتُم عُدنَا وَ جَعَلنَا جَهَنَّمَ لِلکَافِرِینَ حَصِیرا.

امید است که پروردگارتان شما را رحمت کند ، (ولی) اگر ( به گناه ) باز گردید ، ( ما نیز به کیفر شما ) باز می گردیم . دوزخ را برای کافران ، زندان قرار دادیم.

علی بن ابراهیم در تفسیرش که منسوب به امام صادق (ع) است می گوید :

« امید است پروردگارتان باز بر شما مهربانی کند » یعنی ،  شما را  بر دشمنتان پیروز فرماید . سپس به بنی امیه خطاب کرد و فرمودند :             « و چنانچه باز ( به عصیان و گناه ) باز گردید ما هم ( به عقوبت شما ) برگردیم » یعنی اگر شما به وسیله ی سفیانی باز گردید، ما به وسیله ی قائم از آل محمد (ع) بازگردیم « و جهنم را زندان کافران قرار دهیم » یعنی زندانی که در آن محصور بمانند.[9]

راه میان بر هدایت     

فَسَتَعلَمُونَ مِن أَصحَابُ الصِّراطِ السَّویِّ ومَنِ هتَدی.

( بگو :  همه در انتظارید . پس در انتظار باشید ) زود است که بدانید ، یاران راه راست کیانند و چه کسی راه یافته است.

امام کاظم(ع) فرمودند:

از پدرم درباره ی این آیه پرسیدم ، فرمودند :  صراط (سوی)  (راه میانه) همان حضرت قائم (ع) است ، و هدایت یافته هر کسی است که به طاعت او هدایت گردیده ، و مانند این است در کتاب خدای عزّ و جلّ : « و عمل صالح انجام دهد ، سپس هدایت شود بسیار آمرزنده ام » و ادامه دادند : ( یعنی ) به سوی ولایتمان ( هدایت شود ) . [10]

حکومت بر سرتاسر زمین     

الَّذِینَ إِن مَکَنَّاهُم فِی الارض أَقَامُوا الصَّلوه وَ ءآتُوا الزَّکوه وَ اَمَرُوا بِالمَعرُوفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَرِ وَلِلّهِ عَاقِبَهُ الامُور.

همان کسانی که چون در زمین به آنها توانایی دهیم ، نماز بر پا می دارند و زکات می دهند و به کار های پسندیده وا می دارند و از کارها ی ناپسندیده باز می دارند و فرجام همه ی کارها از آنِ خداست.

امام باقر(ع) فرمودند:

این ( آیه ) تا آخر برای آل محمد (ع) است و خداوند حضرت مهدی (ع) و اصحابش را مالک و مسلط بر مشارق و مغارب زمین خواهد ساخت . و دین را آشکار و غالب خواهد فرمود . و خداوند به او و ( به دست) اصحابش بدعتها و باطلها را از بین خواهد برد همچنان که سفیهان حق را میرانده باشند ، تا جایی که اثری از ظلم دیده نشود ، و امر به معروف و نهی از منکر نمایند .[11]

نور بی پایان     

اللهُ نُورُ السَّمـوااتِ وَ الارض مَثَلُ نُورِهِ کَمِـشکواهٍ فِیهَا مِصبَاحٌ المِصبَاحُ فـِی زُجَاجَهٍ الزُجَاجَه کَأَنَّهَا کَوکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرهٍ مُبَارکهٍ زَیتُونهٍ لا شَرقِیَّهٍ وَ لا غَربِیَّهٍ یَکَادُ زَیتُها یُضِیءُ وَ لَو لَم تَمسَسهُ نَار نُورٌ عَلَی نُورٍ یَهدِیَ اللهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ وَ یَضرِبُ اللهُ الامثَالَ لِلنَّاسِ وَ اللهُ بِکَلِّ شَیءٍ عَلِیم.

خداوند نور آسمانها و زمین است. مَثَلِ نور او چون چراغدانی است که در آن چراغی ، و آن چراغ در شیشه ای است . آن شیشه گویی اختری درخشان است که از درخت خجسته ی زیتونی که نه شرقی است و نه غربی ، افروخته می شوند .  نزدیک است که روغنش- هر چند بدان آتشی نرسیده باشد- روشنی بخشد. روشنی بر روی روشنی است. خداوند هر که را بخواهد با نور خویش هدایت می کند و این مَثَلها را خدا برای مردم می زند و خدا به هر چیز داناست .

از جابربن عبدالله انصاری روایت شده که گفت : به مسجد کوفه داخل شدم ، دیدم حضرت امیرالمومنین(ع) با انگشت بر روی زمین چیزی می نویسد و تبسم می کند عرضه داشتم : یا امیرالمومنین ! چه چیز موجب خنده ی شما شده است ؟ فرمودند :

در شگفتم از کسی که این آیه را می خواند ولی آن طور که شایسته است به معنی آن معرفت ندارد.

عرض کردم: کدام ایه یا امیرالمومنین ؟ فرمودند:

الله نُورُ السَمواتِ و الارض مَثَلُ نُورِهِ کَمِشکواه

« مشکات» : حضرت محمد (ع) است ؛« مصباح » : من هستم  « زجاجه » : حسن وحسین می باشند ؛و « کوکب دری » او علی بن الحسین است؛ « شجرة مبارکه »  محمد بن علی است؛         « زیتون» جعفر بن محمد است ؛ « لا شَرقِیَّهٍ » موسی بن جعفر است ؛« و لا غَربِیَّهٍ » علی بن موسی است ؛ «یَکَادُ زَیتُها یُضِیءُ » محمد بن علی است ؛ « وَ لَو لَم تَمسَسهُ نار »  علی بن محمد است ؛ « نَار نُورٌ عَلَی نُورٍ » حسن بن علی است ؛ « نُورٍ یَهدِیَ اللهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ »  قائم مهدی است که درود بر آنان باد  « یَضرِبُ اللهُ الامثَالَ لِلنَّاسِ وَ اللهُ بِکَلِّ شَیءٍ عَلِیم. »[12]

یگانه معبود پس از ظهور     

اَلمُلکُ یَومَئِذٍ الحَـقُّ لِلـرَحمَنِ وَ کَانَ یَوماً عَلَی الکَافِرِینَ عَسِیـراً .

آن روز ، فرمانروای به حق ، از آن (خدای) رحمان است و روزی که بر کافران بسی دشوار است.

علی بن اسباط می گوید : اصحابمان روایت کرده اند درباره ی این آیه شریفه که فرمودند:

همانا فرمانروای امروز (و پیش از امروز) و بعد از امروز از آن خدای رحمان است ، ولی چون قائم (ع) به پا خیزد جز خدای  عزّ و جلّ عبادت نخواهد شد . [13]

سرافکندگی کفار     

إِن نَشَأ نُنَزِّل عَلَیهِم مِنَ السّماءِ آیَهً فَضَلَّت اَعنَاقُهُم لَهَا خَاضِعِینَ .

اگر بخواهیم معجزه ای از آسمان بر آنان فرود می آوریم تا در برابر آن گردنهایشان خاضع گردد.

امام صادق(ع) می فرمودند:

پنچ علامت پیش از قیام قائم (ع) هست : صیحهء  ( آسمانی ) و سفیانی و فرورفتگی (زمین در بیداء) و کشته شدن نفس زکیه، و یمانی.راوی گوید : عرضه داشتم :  فدایت گردم پس اگر کسی از خاندان شما پیش از این نشانه ها خروج کرد ، آیا با وی خروج نماییم ؟ فرمودند :  نه .

گوید : چون فردای آن روز شد آیه ،  فوق را تلاوت کرده و به آن جناب عرض کردم : آیا ( منظور ) این صیحه است ؟

فرمودند : همانا چنانچه انجام گیرد ، گردنهای دشمنان خداوند عزّ و جلّ تسلیم و خاضع خواهد شد.2

از امام باقر(ع) هم درباره ی این آیه رسیدند ، فرمودند :

گردنهای بنی امیه برای آن خوار می شود ؛ آن آیه از خورشید آشکار      می گردد و او علی بن ابی طالب(ع) است که هنگام زوال خورشید و تابش آفتاب ساعتی بالای سر مردم آشکار شود ، تا آنجا که صورتش ظاهر گردد، و مردم حَسَب و نسبتش را بشناسد.

سپس فرمودند :

همانا بنی امیه کارشان به جایی میرسد که هر کدام از آنان پشت درختی پنهان شود ، آن درخت گوید : پشت من مردی از بنی امیه است ، او را بکشید . [14]

مضطر واقعی     

أمَن یُجِیبُ المُضطَرَّ إذاا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ وَ یَجعَلُکُم خُلَفََاءَ الارضِ ....

یا {کیست} آن کس که در مانده  را ـ چون وی را بخواند ـ اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می گرداند و شما را جانشینان این زمین قرار می دهد.

امام باقر (ع) فرمودند:

گویی به خدا سوگند ـ قائم (ع) را مینگرم در حالی که به حجرالاسود تکیه زده، سپس حق خویش را از خداوند می خواهد آنگاه می گوید: ای مردم هرکس درباره خداوند با من محاجه کند پس [بداند که] من نزدیکترین افراد به خداوند هستم. ای مردم هرکس درباره آدم با من محاجه کند پس من نزدیکترین کسان به آدم هستم، ای مردم هرکس درباره نوح با من محاجه نماید، پس من نزدیکترین افراد به نوح می باشم. ای مردم هرکس درباره ابراهیم با من محاجه کند ، پس [بداند که] من نزدیکترین اشخاص به ابراهیم هستم ، ای مردم هرکس درباره موسی با من محاجه نماید، پس منم نزدیکترین کسان به موسی. ای مردم هرآنکه درباره عیسی با من محاجه کند، پس من نزدیکترین (افراد) به عیسی می باشم. ای مردم هرکس درباره ( رسول خدا ) با من محاجه نماید، پس منم نزدیکتـرین افـراد به   [ رسول خدا (ص) ].

ای مردم هر آنکه درباره کتاب خدا با من محاجه کند پس منم نزدیکترین کسان به کتاب خداوند. سپس به مقام ابراهیم خواهد رفت، دو رکعت نماز می گذارد و حقش را از خداوند طلب می کند.حضرت ادامه دادند : اوست به خدا سوگند [آن مضطری که در کتاب خدا یاد شده] در فرموده او : « آیا چه کسی دعای مضطر ناچار را به اجابت می رساند و شما را جانشینان زمین قرار می دهد » پس نخستین کسی که با او بیعت کند جبرییل است ؛ سپس آن 313 مرد [ بیعت می کنند] پس هرکدام از آن ها پیش از آن هنگام از منزلش بیرون بوده ، به مقصد خواهد پیوست و هرکدام دچار سفر نبوده از بستر خوابش مفقود خواهد شد و همین است فرموده امیرالمومنین (ع) . آنانند مفقود شوندگان از خواب گاهایشان، و آن فرموده خدای عزّ و جلّ است : « پس بر کارهای نیک سبقت بگیرید هرکجا باشید خداوند همه شما را به یک جا می آورد » خیرات همان ولایت است.  و [خداوند] در جای دیگر فرموده:

« چنانچه عذاب را تا هنگام معینی [ به دست افراد معدودی ] به تعویق اندازیم...»، و ایشان اصحاب قائم (ع) هستند، {به خدا سوگند} در یک ساعت نزد او جمع  می شوند . پس چون به بیداء بیاید، لشکر سفیانی به سویش خروج کند، که خداوند امر فرماید زمین پاهایشان را می گیرد و این است [معنی] فرموده خداوند : « و اگر  [ از رسول ما] ببینی کافران را هنگامی که هراسانند ، پس هیچ از عذابشان فوت و زایل نشود و از جایگاه نزدیکی گرفته شوند، و گویند به او ایمان آوردیم » . یعنی به قائم آل محمد(ع) و با این همه دوری کِی توانند به آن مقام نایل شوند [تا آنجا که فرموده:] « و میان آن ها و آرزوهایشان جدایی و مباینت افتاد » یعنی : اینکه عذاب نشوند ، « همچنان که نسبت به هم کیشان آن ها پیشتر چنین شد » یعنی: کسانی که پیش از ایشان بودند از تکذیب کنندگانی که هلاک گشتند.[15]

 روز پیروزی     

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: